Als er één werkwijze is die in het Soefisme centraal staat, dan is het wel het tot ontwikkeling brengen van tegenwoordigheid en liefde. Alleen tegenwoordigheid kan ons ontwaken van onze verslaving aan de wereld en onze eigen psychologische processen. En alleen liefde, kosmische liefde kan het Goddelijke bevatten. Liefde stelt de hoogste functie van het intellect in werking want zonder liefde kan niets groots worden bereikt, hetzij spiritueel, artistiek, sociaal, of wetenschappelijk.
Soefisme wordt gekenmerkt door minnaarschap. Minnaar is iemand die gezuiverd is door liefde, verlost van zichzelf, ze hebben geen eigenschappen meer en zijn geheel gericht op de Geliefde. Dat wil zeggen dat de Soefi’s niet de gevangenen zijn van een eigenschap die ze zelf zouden bezitten, want ze zijn ervan doordrongen dat alles wat ze zijn en bezitten toebehoort aan de Bron.
De woorden van grote Soefi’s “De Soefi ziet in twee werelden niets dan Allah”
In de bewoordingen van Abu Muhammed Muta’ish ” De Soefi is hij, wiens gedachten gelijke tred houdt met zijn voetstappen met andere woorden hij is volledig aanwezig: zijn ziel is waar zijn lichaam is, zijn lichaam is waar zijn ziel is en zijn ziel waar zijn voeten zijn en zijn voeten waar zijn ziel is. Dit is het teken van aanwezigheid zonder afwezigheid. Anderen daarentegen zeggen ‘Hij is zo afwezig als het hemzelf betreft maar zo aanwezig als wat als het God betreft.’ Maar dat is niet zo “Hij is aanwezig met zichzelf en aanwezig met Allah”
We leven in een cultuur die is aangeduid als materialistisch, vervreemdend, neurotisch individualistisch, narcistisch en die toch bol staat van angst, schaamte en schuldgevoel. Vanuit het oogpunt van de Soefi vandaag de dag lijdt de mensheid onder de grootste tirannie, de tirannie van het ego, van het valse zelf. We ‘aanbidden’ ontelbare afgoden maar ze zijn allemaal niets anders dan het valse zelf.
Het idee van “liefdevolle tegenwoordigheid” is de meest fundamentele remedie voor de heersende materialisme, het egoïsme, en de onbewustheid van onze tijd.
In onze obsessie met onze valse zelf, omdat we Allah de rug toegekeerd hebben, hebben we ook ons essentiële zelf, onze goddelijke vonk verloren. Gedenken van Allah is het begin van weten wie je zelf bent.